"Osiemnaście mieć lat, to nie grzech!"

Lipiec minął nam bardzo szybko - tak szybko, że nie miałam kiedy napisać o najważniejszym dla nas rodzinnym wydarzeniu. Bo przecież moja pierworodna, kochana córeczka Haneczka właśnie w lipcu obchodziła swoje 18 urodziny. Obchodziła je w tym roku- jak policzę - 4 razy :)))).

 

Pierwszy raz był w czerwcu w szkole, piekłam wtedy ten ogromny tort, który zaniosła dla swoich klasowych koleżanek i kolegów, drugi raz 6 lipca, bo ten dzień to data Jej urodzin - było małe przyjątko dla nas domowników, 13 lipca w restauracji i 26 lipca bardziej uroczyście z zaproszonymi gośćmi w domu. Były to również Jej imieniny, więc podwójnie świętowaliśmy, a raczej potrójnie, bo przyjechała moja siostra Anna, również solenizantka.

 

Przypomniał mi się wierszyk, który napisała Hania o cioci Ani: 

Coś o cioci Ani

Ciocia Ania jest wesoła,

żartów wiele ma w swej głowie,

lecz gdy żarty Jej się znudzą -

to wnet bajkę nam opowie.

Ciocia Ania jest "supero",

bardzo Ją lubimy.

 Wszyscy wiedzą, że ja i Ciocia

               mamy razem imieniny!    (2004r)

Tak więc świętowaliśmy mojej córeczki osiemnastkę, wspominając przy okazji różne anegdotki, z czasów jak była malutka:)) Przytoczę tutaj jedną związaną z potrawą, której Hania nie lubiła, a którą teraz zajada się ze smakiem.

Otóż jak zaczęłam wprowadzać do Jej diety nowe potrawy, jedną z nich był szpinak. Niestety, moje dziecko za każdym razem odmawiało, skutecznie blokując usteczkami łyżeczkę ze szpinakiem. Któregoś razu wywiązała się między nami taka oto rozmowa:

- Jedz Haniu szpinak, jest bardzo smaczny i zdrowy. Ma dużo witamin...

- Nie będę jadła !

- Haneczko, jedz, mamusia bardzo Cię prosi...

- Nie, nie będę jadła!

- Jedną łyżeczkę...

- Nie, nie, nie!

- No, tylko spróbuj jaki dobry...

I tu moje dziecko straciło cierpliwość i usłyszałam takie oto słowa:

- Śpadaj z tim śpinakiem!!!

I do dzisiejszego dnia nie wiem, skąd znała taką odzywkę:))))

Takie i inne powiedzonka mam zapisane w specjalnym notesiku-pamiętniku, który prowadziłam swego czasu.

A teraz moje dziecko jest pełnoletnią panienką.

Ale czy myślicie, że dla mnie coś się w związku z tym zmieniło? 

Nie - ona nadal jest dla mnie tym rozkosznym bobasem, na którego tak długo czekałam i pragnęłam:))

 Tym razem upiekłam tort owocowy

Haneczka przymierza się do krojenia tortu

Toast wznieśliśmy czerwonym szampanem:))

 

 

Kocham Cię moja córeczko bardzo, bardzo, bardzo:)))))

 

W archiwum komputera odnalazłam dwa zdjęcia Haneczki jak była mała; na Jej buźce zawsze gościł uśmiech taki od ucha do ucha:)))) Teraz też często tak się śmieje, ale na zdjęciach przybiera raczej poważną minę:))