środa, 28 marca 2018

Chwalę się:))

Moja wygrana na fb grupie Knitting Academy by LGMP .
Pięknie i starannie  zapakowana.
Czapeczka idealnie pasuje na moją głowę zarówno rozmiarem jak i kolorem:))







Autorką tego projektu jest Pani Izabela Jagosz,
 która jest nie tylko znakomitą dziewiarką,
 ale i pisarką.

Logo odprułam, bo nie pasowało do mojego "wieku":))))
Czapeczkę dostałam wcześniej niż powstały moje  czapki;
 właśnie ona była inspiracją zrobienia: czapki warkoczowej i czapki błękitnej.

wtorek, 27 marca 2018

Pasta z białej fasoli

Uwierzycie, że zrobiłam ją po raz pierwszy w życiu? 
Ugotowana fasola wcale nie miała zamienić się w pastę, ale miała trafić do barszczu czerwonego. Gotowałam ją osobno i  po prostu zapomniałam ją do niego dodać. Potem miała być przeznaczona na fasolkę po bretońsku, ale nie chciało mi się gotować tej potrawy z tak małej ilości fasoli. 
I tak pomyślałam o paście, szczególnie, że moja Basieńka na okres Wielkiego Postu odmówiła jedzenia mięsa i wędlin i taka pasta śmiało mogła być jego zamiennikiem.
 Ugotowaną fasolkę zmiksowałam, dodając troszkę przegotowanej wody, bo była za gęsta.  
Do tego dwie łyżki masła i jedno żółtko z ugotowanego na miękko jajka. 
Z przypraw dałam czubricę zieloną, pieprz, kminek, sól,  ząbek czosnku. 
Wszystko jeszcze raz zmiksowałam, by dobrze połączyły się składniki.  
          Przełożyłam do mniejszej miseczki i wstawiłam na noc do lodówki.                


Rano była już gotowa na śniadanko:)) 
To oczywiście moja porcja, bo ja, jako mięsożerna istota,
takiego wyrzeczenia się na WP nie podjęłam.


Basieńce bardzo taka pasta przypadła do smaku. 
Zapas fasoli mam i taka potrawa będzie pojawiać się w naszym menu częściej niż dotychczas.  
I już mam pomysł na dodawanie innych składników, chociażby ziaren słonecznika, dyni, innych przypraw, ziół czy choćby suszonych kwiatów aksamitki.

piątek, 23 marca 2018

Błękitna czapka warkoczowa

Błękitną włóczkę kupiłam w SH dość dawno. Miała być na sweter,
ale wciąż odkładałam jego zrobienie, bo żadna z córek grubego swetra nie chciała.
 Nawet myślałam, że zrobię go dla siebie, lecz wizja grubego swetra na mnie trochę przerażała,
 bo jeśli w cienkich swetrach odznaczał się mój brzuszek,
 to tym bardziej byłby jeszcze większy w takim wydaniu:))).
Kiedy więc skończyłam robić poprzednią czapkę, rozejrzałam się za kolejną włóczką
 i wybór padł na ten przepiękny błękit.
Wzór jest prawie taki sam jak w poprzedniej czapce, tylko sposób przerabiania inny.
Najpierw zrobiłam pasek na 18 oczkach wzorem warkocza.
Po przerobieniu długości odpowiadającej obwodowi mojej głowy,
zamknęłam oczka i nabrałam na jednym brzegu 66 oczek.
Kontynuowałam przerabianie wzoru.
 Po osiągnięciu żądanej wysokości zamykałam w dwóch rzędach oczka,
 a gdy zostało mi ich 27 - przewlekłam nitkę i mocno ściągnęłam.
Wzór zapisałam sobie w swoim zeszyciku, bo na pewno będę jeszcze z niego korzystać.
To dla mnie ważne przy robieniu grubych czapek;
żeby wypracować taką czapkę musiałam krok po kroku zapisać jak robię,
 ile oczek nabieram i ile cm przerabiam od początku do miejsca spuszczania oczek.
Wzór też jest dopasowywany tak, by zgadzała się liczba odpowiednich oczek
 i sekwencje z warkoczami.





A co pisze na banderoli motka?
Włóczka: Schachenmayr nomotta - Rocky
20 % wełna
80 % akryl
motki 50 g/40 m
druty nr 8

*
Miłego weekendu i wiosennego słoneczka życzę:))

środa, 21 marca 2018

Czapka na drutach ściegiem warkoczowym

Na powitanie wiosny zrobiłam wczoraj  dla siebie czapkę z bardzo grubej włóczki:))
No bo zamiast wiosny mamy  zimę i to w jak najlepszym wydaniu. 
Patrzę przez okno i pada śnieg...
Jak wiecie czapek nie lubię robić, ale tym razem dzierganie było dla mnie czystą przyjemnością - gruba, mięsista włóczka i grube druty.
 Inspiracją była czapka, jaką wygrałam na grupie fb - Knitting Academy by LGMP,
 którą  pochwalę się w następnym poście, bo teraz piszę na laptopie Basi,
 a zdjęcia tamtej czapki mam na komputerze stacjonarnym.
Czapka została zrobiona z włóczki, którą dostałam od Wiktorii z bloga "Moje robótki na drutach". Dostałam od Wikci dwie ogromne paczki z włóczkami - sukcesywnie będę pokazywać
 co z nich wyczaruję - bo jest tego tak dużo, że tylko dziergać i dziergać. 
Jeszcze raz bardzo, bardzo Ci Wiktorio dziękuję, 
bo nie ma nic przyjemniejszego jak obdarować miłośniczkę dziergania włóczką:)))
Czapkę robiłam na drutach z żyłką nr 8, nabrałam 60 oczek, a po dwóch rzędach
 dobrałam po jednym oczku w miejscu rozdzielenia podwójnego warkocza - 63 oczka.
Po przerobieniu odpowiedniej wysokości czapki zmniejszałam liczbę oczek
 w dwóch - trzech rzędach i potem przewlekłam nitkę przez pozostałe na drutach oczka. 
I to jest czapka, z której jestem bardzo dumna - myślę, że teraz moja awersja do dziergania czapek
 na tyle się zmniejszy, że z przyjemnością sięgnę po następną do zrobienia. 
Szczególnie, że tyle mam włóczek -  i swoich i od Wiktorii:)))))))






tył czapki:



Włóczka zawierała w sobie fragmenty brązowego koloru, ale na własne potrzeby oddzielałam je;
 na pewno zużyję je w innej czapce - bardziej będą pasować do innych odcieni brązu.
 Do czapki przydał by się jakiś komin, ale tego melanżu zostało niewiele, 
zapewne dokupię jakiś moteczek jednolitej włóczki i dołączę tamten pozostały.

wtorek, 20 marca 2018

W moim ogródeczku - sikorki

Zima jeszcze trwa, choć pierwszy dzień wiosny już wkrótce....
Dokarmiamy sikorki, które wdzięcznie siadają na gałązkach bzu
 i cierpliwie czekają na dojście do ulubionej słoninki. 
Nieraz przylatuje ich cała gromada i stąd ta kolejka.
 Ale w przeciwieństwie do wróbli, które krzykliwie i butnie przylatują do rozsypanych ziaren,
 sikorki są bardzo "grzeczne".
W porze karmienia - przylatują zawsze o jednakowej porze - okna zakrywam żaluzjami,
 bo moje koty szaleją na widok tego stadka i atakują okno,
 przy okazji dewastując mi doniczkowe kwiaty.
 Już nieraz musiałam zbierać z podłogi zrzucone doniczki,
 rozsypaną ziemię i połamane kwiaty. Takie łobuzy:)) 
No cóż - instynkt łowiecki u nich nigdy nie zaniknie, mają to już w genach.






sobota, 17 marca 2018

Sukieneczka szydełkowa z kwiatkami. Moje i kocie sprawy.

Przyjemnie jest dziergać z myślą, że oto ubranka dla lalek tym razem nie trafią do pudełka, 
ale do malutkich rączek dziewczynki lubiącej Barbie:)).
Wykorzystałam resztki włóczki ze sweterków, które dziergałam dla Hani:
 jeden "Dziurawiec" i drugi z tego postu.
Dodałam kwiatki, które miały być przyszyte do dekoltu "dziurawca".

 





Mam nadzieję, że kreacja spodoba się przyszłej właścicielce -
małej siostrzyczce chłopaka mojej córci Basi.

W moich robótkach na razie cisza. Przeważnie pruję to, co do tej pory zrobiłam, porządkuję włóczki, przekładam z miejsca na miejsce, szukam inspiracji na kolejne i tracę w ten sposób czas.
Na dzień dzisiejszy dziergam baaardzo powoli sweterek dla Hani,
która znalazła zdjęcie na instagramie:


i którego wzór dość długo szukałam w internecie.
Dopiero pomoc na grupie fb dała mi namiary na wzór
 i choć nie robię wg niego, tylko po swojemu, przynajmniej dowiedziałam się,
w jaki sposób powstał ten węzeł, którego w żaden sposób sama nie mogłam "rozwiązać":))).
Sweterek wygląda na razie tak:


Co z niego będzie i czy w ogóle uda mi się go złożyć w całość,
by wyglądał jak ten z instagrama - zobaczymy.
Najgorzej jest robić zaocznie, bo Hania w Lublinie, nie mogę przymierzyć, a choć Basia na miejscu,
to niestety - dziewczyny różnią się sylwetką, wzrostem i ... wagą.

*
Dzisiaj za oknem zima. Mój Bambuś wariuje, bo nie mogę z nim wyjść na spacer.
Jak tylko zaczęły się ciepłe dni, domagał się wyjścia na dwór; teraz siedzi pod drzwiami,
skacze na klamkę i jęczy. Jego wokalizacja jest dość głośna,
czasami -  szczególnie o czwartej nad ranem - budzi nas tym "śpiewaniem" skutecznie.
 *
Miłej soboty i niedzieli życzę wszystkim:))

czwartek, 1 marca 2018

Szydełkowy zestaw dla Kornelii

Pokaz beżowych kreacji dla Kornelii zmierza ku końcowi. 
Został mi jeszcze do ukończenia płaszczyk, 
ale na razie nie mam na to czasu. 
Porządkuję foldery, zdjęcia w komputerze, by jak najwięcej przenieść ich w blogosferę i zmniejszyć pojemność bajtów. Komputer był tak przeładowany, że dość wolno chodził. 
Teraz, gdy dziewczynki mają już swoje laptopy i przeniosły swoje archiwa, 
komputer stacjonarny mam tylko dla siebie:)) 
Co nie znaczy, bym go zapełniała zbędnymi plikami. Porządek musi być!
Zatem kolejne zdjęcia moich miniaturowych ubranek:  






Komplet składa się z sukni, bolerka, kapelusika i haleczki:


Haleczkę zrobiłam ze wstążki kupionej w kwiaciarni. Po obu stronach ma cieniutki drucik, który można zmarszczyć i odpowiednio modelować obwód na talię. 
Jak widać lalka ma mocno zniszczone włosy. No cóż - kiedyś w czasie szukania miejsca na sesję zdjęciową nieopatrznie oparłam ją w pobliżu zapalonej świeczki zapachowej. Przewróciła mi się i choć błyskawicznie złapałam ją, niestety niektóre włoski z tyłu główki zdążyły się stopić. Musiałam ścieniować i obciąć zniszczone, i -  jak to w tej opowieści o Jasiu, który chciał wyrównać nogi stołu, tak i w moim  przypadku nie obyło się bez wyrównywania i wyrównywania. 
Ale inaczej się nie dało:


Całe szczęście, że nie przewróciła się na buźkę:))

*
Bardzo dziękuję, że do mnie zaglądacie.
Ja zaś cieszę się, że mogę bywać u Was:))
Życzę słoneczka w te mroźne dni, nie tylko za oknem, ale i w serduszku:))