Pierwszy Dzień Wiosny

Pierwszy Dzień Wiosny - nareszcie! Słońce świeci, niebo błękitne, gdzieniegdzie białe delikatne chmurki. Zakwitły już fiołki pod naszym oknem. Czy nie jest przyjemnie? No, może bez tego porywistego wiatru byłoby całkiem milutko!

A ja dla Was mam parę wiosennych wierszyków mojej córci Hani, która jako kilkulatka zapowiadała się na poetkę, myślę, że z dobrym skutkiem. Szkoda, że teraz nie mogę Jej zmusić do napisania chociaż jednego wiersza. Ale cały skoroszyt pozostał, pieczołowicie chroniony przeze mnie, aby mojej córci nie przyszło do głowy pozbycie się tej swojej dziecięcej twórczości. ( Ja ze swoją zrobiłam dokładnie to samo, przed czym strzegę dorobek Hani - tzn wyrzuciłam swoje wiersze, pamiętniki, opowiadania do przepastnych czeluści śmietnika! Zostawiłam tylko kilka wierszyków, które napisałam dla swoich córeczek, gdy były malutkie. Może kiedyś się odważę i je tutaj umieszczę, np z okazji Dnia Dziecka.)

Zatem przenieśmy się w klimat wiosennej, dziecięcej poezji:

*

O, już krokusy spod śniegu wystają!

W ten właśnie sposób wiosnę witają.

Wiosna przychodzi w marcu - to wiecie;

wiedzą to wszystkie dzieci na świecie.

Skowronek trelem swym znaki daje,

że wiosna wędruje przez morza, kraje.

Trawa zieleni się, kwiaty rosną -

przez to się każdy zachwyca wiosną.

*

Wiosna jest naszym przyjacielem

Z wiosną spędzamy czasu wiele

Wiosna to nasze wspomnienia

Wiosna to jest słoneczny sen

Wiosna, o, wiosna - 

Radosny dzień!

*

Przyszła wiosna -

jak zawsze - piękna, radosna.

Wypuściła z rękawa

motyli grono.

Na łące już 

zrobiło się zielono.

Dookoła kwiaty rosną.

Ach!

Jak kolorowo jest wiosną!

POWROTY PTAKÓW WIOSNĄ

Wiosną ptaki powracają 

z ciepłych, dalekich krajów. 

Klekoczą, kwitają, kukają

i inne odgłosy wydają.

Głosząc wieść radosną:

- Jak pięknie witać się wiosną!

*

Przyszła pani Wiosna

cała wystrojona.

Zawołały ptaki:

- To Wiosna! To Ona!

Długie, jasne włosy

w warkocze związane miała,

pogłaskała nimi wiewiórkę,

co przed chwilą spała.

A wiewiórka - plotkara

wszystkim powiedziała, 

że panienkę - wiosenkę

przed chwilą widziała.

A Wiosna dalej sobie szła;

zazdrościły Jej wszystkie kobiety:

- Nie mamy takiej urody, niestety!

Więc odeszły zawiedzione, 

każda w swoją stronę.

A Wiosna dalej szła i szła....

I tak mogłabym tu przepisać cały ten skoroszyt, przytaczając jeszcze więcej wiosennych wierszyków, albo też i innych, ale na razie wystarczy. Jak każda Mama, tak i ja jestem dumna ze swego dziecka i za każdym razem czytając te wszystkie wierszyki, podziwiam moją Hanię, za tę Jej wrażliwość, wnikliwość obserwacji świata, które umieściła w strofach  wierszy - a przytoczone powyżej wiersze pisała jako dziewięciolatka.

Tak więc pozdrawiam wszystkich wiosennie, słonecznie, cieplutko!