Czarne bolerko

Dzisiaj prezentacja czarnego bolerka dla Basi, z czarnej włóczki supełkowej, oczywiście z już dawno sprutego sweterka, który robiłam dla siostry w prezencie gwiazdkowym lat temu kilka. Przeleżał u niej te lata, jak wiem siostra go nie nosiła, miała się "troszkę" odchudzić i niestety - oddała mi go mówiąc, że może ja bym go nosiła. Dla mnie był za szeroki, bo przecież nie mój rozmiar, a i kolor - czarny - nie mój. Podjęłam decyzję o jego spruciu, choć było mi żal - napracowałam się nad tym swetrem, a i wzór był nie banalny. Nie mam zdjęcia tego sweterka, może gdzieś istnieje na starym dysku starego komputera. Sweter zatem  został spruty, a kłębuszki  schowane w pudełku. Ponieważ przy pruciu dużo włóczki przepadło, (ma specyficzne maleńkie pętelki, które podczas prucia zaciągały się i trzeba było je ucinać i wyrzucać) toteż niewiele zostało i dlatego wyszło tylko bolerko. Wzór siatkowy, tył robiony od środka wzorem "serwetkowym" - nazywam tak, bo przypomina początek serwety. Pomysł zaczerpnęłam z zeszytu "Robótki Szydełkowe Małej Diany" - tylko jak na złość nie mogę teraz go odszukać, by podać z jakiego numeru. Natomiast przód, rękawy i wykończenia to już moje improwizacje, tak by wykorzystać włóczkę do maksimum. Najgorzej nie lubię końcowej pracy - powciągania nitek, a było ich sporo, wszycia guziczków, co prawda tylko czterech, ale... czy wreszcie samego wykończenia sweterka tj. lamówki. Chyba najdłużej właśnie wykończenie trwało, bo samo robienie bolerka poszło jak po maśle.

Tak prezentuje się na właścicielce :

Tymczasem na ten tydzień zamieniam się w "Małgosię szyjącą". Bratowa męża przywiozła ostatniej wizyty kilka rzeczy do przeróbki, a że zapowiadała się na tę niedzielę, to chcę Jej te rzeczy przerobić, by je zabrała i już nosiła. Odwykłam od szycia, choć tak naprawdę tego się nie zapomina, tak  jak jazdy na rowerze. Co prawda moja maszyna zepsuta, ale jest mojej Mamusi, więc na niej będę szyć. Przy okazji, nawyciągałam  z szafy parę ciuszków dziewczynek, które też wymagają krawieckich poprawek, więc i te za jednym zamachem "załatwię". 

Z szydełkowych robótek kończę już coś, z czym zmierzyłam się po raz pierwszy w życiu, ale o czym w skrytości ducha marzyłam. Co to będzie - już wkrótce zamieszczę na blogu. Ponownie umieszczam to samo zdjęcie, maleńki fragmencik owej robótki: