Bolerka w różnych kolorach i wzorach

Tak jak pisałam w poprzednim poście dokupiłam dwa motki włóczki i przedłużyłam już szalik węzłami Salomona. Teraz cały tydzień (!) schodzi mi na dzierganiu (i pruciu) czapeczki do kompletu, również węzłami Salomona. Raz zrobiłam za małą, drugi raz także, za trzecim razem zrobiłam za głęboką, za czwartym za dużo oczek nabrałam na ściągacz, za piątym razem znów tak samo, za szóstym znów za głęboką ( łącznie ze ściągaczem). Odłożyłam na chwilkę i jeśli ponownie wyjdzie  nie tak jak chciałabym, po prostu ją zostawię, bo jeśli spruję, to niestety, ale jej już nie zrobię. Jeśli zostanie włóczka dorobię także skromne mitenki. Sweterek z wiadomych przyczyn odłożony i co najgorsze, gdzieś schowałam pozostałe motki na sweterek oraz zaczęty szaliczek wzorem, tak pięknie nazwanym "warkocz Roszpunki." To właśnie wtedy, gdy miał przyjść ksiądz po kolędzie z rozpędu pochowałam wszystkie moje udziergi i kartony z włóczkami, żeby w pokoju był porządek, a teraz - ziemia się zapadła, albo jak to się mówi "diabeł przykrył ogonem". Gdyby nie mój bolący kręgosłup już dawno bym odnalazła, ale niestety, przejrzenie wszystkich pawlaczy, schowków w wersalkach oraz przejrzenie pudełek na szafach, to na razie odpada. Zawsze mogę coś innego zacząć dziergać, bo przecież innej włóczki jest u mnie dostatek, a i pomysłów również!

Tymczasem pochwalę się bolerkami, które zrobiłam dla moich dziewczynek. Od czasu do czasu łaskawie założą.(!)

Bolerko nr 1 -  wrzosowe

 

Bolerko nr 2  - fioletowe

 

Bolerko nr 3  -  granatowe

Bolerko nr 4 - czerwone

Czerwone bolerko wcale nie miało być bolerkiem. To miał być sweterek. Ale - zrobiłam rękawy i dłuuuuugo leżała robótka, by ją skończyć. Tymczasem moja starsza córcia przygotowywała się do bierzmowania i zamarzyło się jej pójście w czymś kolorowym na tę uroczystość. Więc wzięłam się ostro do pracy i takim oto sposobem powstał mini sweterek - a raczej bolerko. Córci się spodobał i w nim poszła do kościoła. I tu dalsza część mojej opowieści jest trochę śmieszna, bo oto okazało się, że pozostała młodzież przyszła w galowych strojach - białe bluzeczki, czarne marynarki u dziewczynek i garnitury u chłopców. A moja Hania, jak ten kwiat czerwony. I nic by nie było, gdyby nie to, że w kolorze czerwonym pojawił się Jego Ekselencja Biskup. Oczywiście, jak to zobaczyłam, aż gorąco mi się zrobiło, a już goręcej, jak moja córka niosła dary i podawała je Biskupowi. Potem, po wyjściu z kościoła miała do mnie pretensję, że była inaczej ubrana niż pozostałe dziewczyny (!). Teraz śmiejemy się z tej konsternacji, ale wtedy wesoło nam nie było.

Kolejny tydzień minął szybko, jutro leżę w łóżku przez większą część dnia, tak jak zalecił  mi lekarz " nic nie robić i wypoczywać"(!!!!).