Szydełkowy rozpinany sweter w kolorze blue

Dość dużo cierpliwości wymagało dzierganie tego swetra.

 Gdyby nie to, że dwa razy pruty i na nowo, trzeci raz, dziergany od początku, 

zapewne nigdy by nie został ukończony, a włóczka trafiłaby głęboko do pawlacza,

 by mi nie przypominać o tych zmaganiach. 

Nie wiem, co się dzieje, ale ostatnio zwolniłam trochę z tym szydełkowaniem,

 to co zrobię - pruję, jak tylko odniosę wrażenie, że nie jest to to, czego bym chciała,

 że nie kończę żadnych zaczętych prac, choć obiecywałam sobie,

 że te w pierwszej kolejności znajdą się na warsztacie.

 I wcale tu nie chodzi o brak chęci, czas też się znajduje. 

No właśnie - co zatem sprawia, że jestem taka spowolniona? Kiedyś było inaczej. 

Brałam wzór, szydełko lub druty do ręki, i dziergałam bez zrobienia próby,

 bez ciągłego liczenia oczek i  - co najważniejsze - bez prucia.

 Robótka powstawała raz dwa, a ja lub moje dzieci zawsze miały ekstra ciuszek.

 Starzeję się chyba i taka zapewne jest odpowiedź na moje pytanie :))))

Sweter powstał z 10 motków po 5 dkg włóczki -
 "Dorle Madeleine" Bayer Textifaser .  

50 % bawełna, 50 % dralon. 

W trakcie dziergania zauważyłam,że włóczka lekko się mechaci.
 Ciągłe przymierzanie do sylwetki zapewne to spowodowało, ale uważam, że gatunkowo
 włóczka nie jest dobra. Gdyby było inaczej mechacenie nie miałoby miejsca.
Jeśli będzie się tak dziać w czasie noszenia tego swetra,
 pewnie po kilku miesiącach użytkowania trafi do sprucia.
W każdym razie nie polecam tej włóczki. 

Dziergałam od góry różnymi wzorami, zaczerpniętymi z inspiracji internetowych
 i ulubionym wzorem krzyżowanych słupków.
Ażury sprawiły, że sweter nie sprawia wrażenia grubego.
 I jest mięciutki :))

W tle zdjęć moje kwitnące, o oszałamiającym zapachu, bzy.

 Uwielbiam te krzewy, tylko szkoda, że ich kwiaty są takie nietrwałe. 

O zrywaniu do wazonów nie ma nawet mowy ...