Nic nowego - może wierszyk na pociechę?

Dziś nie będzie żadnych zdjęć starych i nowych robótek, bo w bibliotece jestem sama,

 dzieci w szkole, a ja technicznie nie jestem w stanie podłączyć się pod tutejszy komputer

 i przerzucić zdjęcia. Brak łącza do internetu już wyczerpuje moją cierpliwość, 

a ograniczenie czasowe w bibliotece dokłada do tego przyśpieszone bicie serca.

 Chciałabym przejrzeć wszystkie posty, zostawić komentarze, a przede wszystkim

 obejrzeć te wszystkie cudowności, jakie są przez Was tworzone, niestety czas tak goni szybko, porównać go mogę do dzisiejszego wichru, który pędzi skłębione chmury z ogromną szybkością.

Ten krótki post zakończę wierszykiem mojej starszej córci, która już jako kilkuletnie dziecko pisywała nie tylko wierszyki, ale i bajeczki czy opowiadania, oczywiście na miarę swojego wieku. Ku radości  ( i dumy) mamusi powstał wcale pokaźny zbiorek i chętnie wydałabym drukiem

 te wierszyki, gdybym miała zgodę mojej córci. Pamiętam, że gdy Hania napisała wiersz

 na konkurs religijny i wiersz ten miał się ukazać drukiem w zbiorku konkursowych

 i nagrodzonych wierszy, nie mogłam się doczekać, kiedy otrzyma taki egzemplarz.

 Ale tu muszę również wspomnieć o naszym rozczarowaniu - otóż, gdy otworzyłyśmy tomik

 i znalazłyśmy wiersz, oczom naszym ukazał się zmieniony,

 ba - w niczym nie przypominający Jej oryginalnego -  wiersz.

 Nie zapomnę zawiedzionej miny mojego dziecka, już nie mówiąc o moim gniewie,

 jak można było popełnić taką "zbrodnię" na bądź co bądź, nagrodzonym wierszu mojej córki.

 Gdy zapytałam się pani , która oddawała wiersze na konkurs otrzymałam odpowiedź, 

że jest to możliwe. Kiedyś pokażę ten wiersz na blogu i jego zmienioną wersję -

 zostawię to osądowi - który lepszy.

A teraz obiecany wierszyk :

           KRASNAL

 

           Idzie krasnal dróżką,

           nóżka za nóżką,

           Idzie dróżką leśną,

           wcale mu nieśpieszno.

           Wiewiórkę spotyka,

            ta na drzewo zmyka...

            Dzięcioł puka w korę...

        -  Dzień dobry dzięciole!

        -  Witam krasnalu!

            Gdzie idziesz ?

        -  Do baru!

            Kawy się napiję,

            bo ledwie żyję.

            Spać mi się chce!

       -   To zdrzemnij się.

        -  Nie mogę,

            Muszę jeszcze odwiedzić

            stonogę, bo chora.

            No, na mnie już pora!

No i na mnie też pora, kończę ten post i pozdrawiam wszystkich zaglądających do mnie.