Bieżnik szydełkowy na ławę

W dość szybkim tempie powstał ten bieżniczek, 

który wyszydełkowałam dla Mamy partnera mojej córci Hani.

Dzierganie jego uratowało mnie przed całkowitą depresją,
 w jaką popadałam po śmierci Tatusia (09.02.2020r.)

Miałam tylko siłę, by pójść na cmentarz; poza tym nic innego mnie nie interesowało.

Któregoś dnia wracając z cmentarza, musiałam odebrać od Sławka -

chłopca Hani - ładowarkę do telefonu; 

akurat była w mieszkaniu i Jego Mama, która widząc mnie pod balkonem zaprosiła mnie do siebie. 

W zasadzie nie byłam skora  do spotkań towarzyskich z wiadomych względów,

 ale akurat uciekł mi autobus i na następny musiałam trochę czekać,

 więc zdecydowałam się na zaproszenie.

Spędziłam tam prawie dwie godziny, wypłakując swój smutek i znajdując pocieszenie.

Na koniec rozmowa zeszła na nasze hobby - moje szydełkowanie i Jej umiejętności haftowania.

Alusia zapytała, czy kiedyś nie zrobiłabym Jej bieżnika na ławę, na co przystałam z ochotą.

Jednak odmówiłam wzięcia za to pieniędzy, jedynie zaproponowałam, 

byśmy zrobiły taką wymiankę- ja wyszydełkuję Jej bieżnik, Ala wyhaftuje mi jakiś obrazek.

I tak oto powstał ten obrusik:

I mój pomocnik Bambuś, bo przecież musi zawsze wszystko sprawdzić

 - tu wygładzić, tam rozciągnąć:

Schemat obrusa:

Przerobiłam go troszkę, dopasowując do kształtu ławy:

Koronkę brzegową również wymyśliłam sama, bo do oryginału nie znalazłam schematu.

Pranie i krochmalenie podjęła się już Alusia, 

ze względu na moje trzy kocie łobuzy nie miałam możliwości zrobienia tego u siebie.

Bieżnik zrobiony z bawełnianego kordonka nowosolskiego nr 10.

Po raz pierwszy szydełkowałam z tego gatunku nici;

zalecane jest użycie szydełka nr 1,25, ale dla mnie było za grube.

Posługiwałam się szydełkiem 1,10 .

Wymiary bieżnika - 48/108 cm.

Nić ma troszkę włosków, ale w robótce nie wygląda to źle, raczej ma swój urok.

Zresztą jak się ściśle przerabia, takie włoski wygładzają się w trakcie dziergania.

Nie wiem jak się kordonek zachowuje po praniu,

ale z tego co mówiła mi Ala jest bielutki i pięknie się po krochmaleniu układa.

Mam nadzieję, że dostanę zdjęcia obrusa i jeszcze raz pokażę na blogu.

Zresztą sama jestem ciekawa jak po praniu i krochmaleniu wygląda, 

a z racji obecnej pandemicznej sytuacji,

nie mogę się z Alusią spotkać i na własne oczy zobaczyć swoje "dzieło" na ławie.

Nie mogę się też doczekać mojej haftowanej niespodzianki, ale wiem, że już powstaje:))