Kocie sprawy - Mirabelka, Milka, Milenka

Tak zawsze się składa, że w końcówce lata w pobliżu naszego bloku pojawiają się nowe koty. 

 Ktoś wwozi je i zostawia na terenie osiedla.

 Wczoraj z samego rana pod moim balkonem pojawiło się kocie maleństwo.

 Usłyszałam je z okna kuchni i wyjrzałam - oto chudzinka nie mogła dać sobie rady 

ze znalezioną resztką drobiowej części i zawodząc przy obgryzywaniu, rozpaczliwie płakała.

Nie namyślając się wyszłam na balkon i zeszłam do ogródka. Maleństwo troszkę się przestraszyło,

 ale swojej zdobyczy nie wypuściło z pyszczka. 

Wróciłam do domu po kocią karmę i zawołałam do Basi, 

że pod naszym balkonem jest podrzucone kocię. 

Wyszłyśmy razem, a kociak od razu wskoczył na schodki i zaczął ocierać się o nogi Basi.

 Wzięła go na ręce i oczywiście zaczęła płakać nad jego losem. 

Wzruszyłyśmy się obie i nie zastanawiając się wiele wzięłyśmy go do domu. 

Tam umyłyśmy brudaska i zamknęłyśmy w Basi pokoju, by oddzielić od pozostałych kotów. 

W zasadzie działałam spontanicznie, potem dopiero przyszedł rozum do głowy

 i powiedziałam Basi, że bedziemy musiały zastanowić się, co dalej.

 Ze względu na ekstremalne uczulenie Basi na koty, które wyszło teraz po testach alergicznych, kolejny kot w domu to nie jest dobry pomysł. W ogóle lekarz kazał się nam zastanowić

 nad obecnością kotów w domu, ale nie wyobrażam sobie, że po tylu latach miałabym się

 ot tak sobie - pozbyć ich z domu. Wiem, mogą pojawić się głosy,

 czy ważne jest moje dziecko, czy koty; takie same mam pytania w swojej głowie,

 ale wierzcie mi - to bardzo trudna decyzja.

 Ustaliłyśmy z alergologiem, że Basia ma nie zbliżać się do kotów, nie dotykać,

 jak najmniej spędzać przy nich czas; trudniej  zastosować się Jej do tego,

 bo przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka - zawsze bawi się z kotami,

 przytula i głaszcze, a moje upomnienia pomija śmiechem.

Ale wracam do naszej znajdki.  Zadzwoniłam do kuzynki, która działa w fundacji "ZEA" - zajmującej się bezdomnymi kotami i psami -  i po rozmowie

 skierowała mnie do osoby kompetentnej w podejmowaniu decyzji. 

Wcześniej miałam jechać z kotem do swojego weterynarza na jego zbadanie,

 po rozmowie zostałam skierowana do przychodni, która współpracuje z fundacją

 i na  koszt fundacji robi podstawowe badania. 

Również umówiłam się, że do czasu znalezienia nowego właściciela,

 zostanie kotek w naszym, tymczasowym domu.

Kotek okazał się kotką, około 3 - miesięczną; 

została przebadana pod kątem białaczki i kociego HIV, kociego kataru, odrobaczona i odpchlona.

 Mirabelka, bo takie "robocze" imię dostała, szybko zaaklimatyzowała się w pokoju Basi.

Szybko też nauczyła się do czego służy kuweta, więc w nocy nie musiałyśmy pilnować,

 by tam załatwiała swoje potrzeby fizjologiczne. 

Jest bardzo ciekawska, uwielbia się bawić, przytulać 

i oczywiście w nosie ma spanie w swoim "łóżeczku",

układa się pod kołdrą lub przytula do Hani lub Basi i śpi w najlepsze.

Co na to moje koty?

Na razie są odseparowane - wiadomo - kwarantanna!

Kręcą się pod pokojem, węszą, próbują się dostać.

Bambusia musimy pilnować, bo potrafi sam otworzyć sobie drzwi.

Na noc stawiam suszarkę z praniem pod drzwiami, która skutecznie zasłania wejście do pokoju.

Z daleka pokazana Milka jedynie w Guciu wywołuje wielki stres.

Pierwszy raz tak zamiauknął, że z intonacji tego wrzasku ułożyłyśmy zdanie

"Cooooooo !!!! jeszcze jeden ??!!??" 

Niestety - Gucio taki jest - nie akceptuje  nawet Bambusia i Dyzia, 

toczy z nimi wojny, walczy o swoje miejsce, o swój teren; 

teraz pojawienie się kolejnego "rywala" nasila jego stres.

Dlatego musimy bardziej pieścić naszych milusińskich,

 pokazywać, że nie stracili naszej miłości i uwagi.

Ale czy on to rozumie?

Mam nadzieję, że szybko z pomocą fundacji znajdziemy nowy dom dla Milki.

*

Zapraszam wszystkich do nawiązania kontaktów z podobnymi fundacjami w swoim mieście:

naprawdę potrzeby są ogromne, a dzięki naszej pomocy

uda się uratować niejednego bezbronnego, zdanego tylko na dobrego człowieka, kota lub psa.
My też wspieramy - przekazujemy odzież, książki, bibeloty na organizowane bazarki;
1 % podatku zawsze zaznaczam na fundacje związane z leczeniem kotów,
od czasu do czasu wysyłamy pieniężne przekazy na konkretne leczenie chorego kota czy psa;
teraz też wysłałam przekaz na fundację Zea, z adnotacją dla Milki, bo chociaż badana była na koszt fundacji, skądś przecież muszą być dla niej  fundusze.
A przecież jeszcze ma być szczepiona i powtórnie odrobaczana.